De schrijver van dit stuk is 54 jaar en arts en had toen hij 37 jaar was een bijzondere ervaring in de Koninkrijkzaal van de Jehova’s getuigen, waar zijn moeder lid van was. Voor die ervaring was hij niet gelovig en zag hij gelovigen als mensen die afgesloten leven van de buitenwereld, waar ze een afwijzende houding tegenover hebben. Zijn ervaring omschrijft hij als volgt: ‘ik zag Christus en de mensen in de zaal. Christus lichtend en de mensen in hun eigen donkere schaduw. Ik dacht: “hier gaat het om in het leven”. Ik zag de mensen in het duister van hun zijn, niet wetend en lijdend aan het bestaan’.